Operatie Lea en start chemo Robin

OPERATIE LEA

Tweeënhalve dag na mijn operatie kunnen we wel concluderen dat ik kampioen ben ik het onderschatten van een dergelijke medische ingreep. Echt álles kost moeite! Ik wist natuurlijk best dat het verwijderen van een levertumor geen kleinigheid is, maar nu voel ik het ook.

Maandag is in een roes aan me voorbij gegaan. De operatie is goed verlopen, op wat op te lossen complicaties na. Van de uitslaapkamer kan ik me niet veel herinneren. Volgens mij heb ik een ijsje gehad, maar dat kan ik ook gedroomd hebben. Er stonden wat mensen om me heen, en ik geloof dat ze om me moesten lachen, maar geen idee wat er zo grappig was. Ketamine rocks! Later, toen ik weer op zaal was, vonden met name de kinderen het ook hilarisch allemaal. Het zal me vast nog lang achtervolgen. 

Dinsdag was heftig! Ik heb veel moeite gehad op de been te blijven. Bij de eerste poging uit bed te komen, viel ik flauw. Hoewel ik dat vaker heb meegemaakt, blijft het een vreemde gewaarwording. Zo word je op de weegstoel gezet, en zo zie je in een waas 5 mensen over je gebogen staan. De hele dag bleef mijn bloeddruk laag, en toen ook de hemoglobinewaarde lager werd, was er reden voor zorg. Met spoed heb ik een ct-scan gekregen, omdat de zaalarts bang was voor een inwendige bloeding. Dat was gelukkig niet zo, uit een nieuwe hb-meting bleek mijn waarde toch weer hoger te zijn. Een valse meting was de oorzaak van de 'paniek'.

Vandaag ben ik weer wat uit bed geweest. Alleen naar het toilet lukt, maar dat is ook meteen het enige. Het loopje naar de wc en weer terug (mét rollator!) vraagt daarna om een tukje ter compensatie. En elke boer, scheet, oprisping of hik doet pijn van binnen. Er is flink in mijn buik geroerd, dus het mag ook best even pijn doen. Maar ik opteer toch voor verbetering vanaf morgen. 

Overigens heb ik helemaal niets te klagen over mijn comfort. Ik lig prinsesheerlijk alleen op een tweepersoonskamer, heb uitzicht op de Martinitoren en het Forum, en iedereen is zo ongelooflijk lief en behulpzaam! Vandaag kwam ook de ziekenhuisbibliotheek langs en het deed me goed om te zien dat ze een kar met een mooie en relatief nieuwe collectie mee hadden. Ik was natuurlijk al voorzien van goed leesvoer, maar heb een leuk praatje met de dames gemaakt.

CHEMO

Robin is vanmorgen goedgekeurd voor z'n 1e chemokuur! Deze heeft hij mee naar huis gekregen, en hij begint er morgen mee te slikken. Elke cyclus begint met 5 dagen een dosering in tabletvorm, en dan 23 dagen rust. Na deze vier weken begint het riedeltje opnieuw, en dat 12x. 

Het medicijn dat Robin voorgeschreven heeft gekregen, is Temozolomide. Dit zorgt ervoor dat het DNA waaruit zijn kankercellen zijn opgebouwd, wordt verstoord, zodat die cellen zich niet meer kunnen delen. Tot nu heeft zijn behandeling (de operatie en bestraling) in het teken gestaan van het verwijderen van de tumor in zijn hoofd. Vanaf vandaag zijn de pijlen gericht op het voorkomen van terugkeer. De motivatie om dit te laten slagen is gigantisch, Robin heeft een niet te temmen drang om de omstandigheden voor zijn kanker zo ongunstig mogelijk te maken. Sporten, gezond eten, positief denken, het helpt allemaal mee. 

Morgen neemt hij alle tijd voor zichzelf, en om de chemo 'in te laten kicken'. Ik ga in Groningen aan de slag met mezelf, en hoop dat ik dan wat meer mans ben aan het eind van de dag. In ieder geval even douchen, dat staat echt bovenaan mijn to do-lijstje. Verder zal naar huis gaan nog niet worden morgen, ik mik nu op vrijdag. Werk aan de winkel!