9 december 2024

Van veel mensen krijgen we de vraag hoe het met ons gaat. Natuurlijk zijn de omstandigheden waardeloos, maar als gezin blijven we goed overeind. De nuchterheid van de kinderen helpt daarbij, maar sowieso zijn we hier niet van 'team zwaar op de hand'. 

Ik probeer alles zo normaal mogelijk door te laten gaan voor de kinderen. Ze gaan gewoon naar school en sport. Regelmaat en afleiding zijn zeer welkom. Indy zei dat ze nog nooit zo blij is geweest naar school te mogen. In een tussenuur ging Morris vandaag even bij Robin langs. Het ziekenhuis staat tegenover school. Dat is overigens erg praktisch, want vanochtend vertrok hij zonder schooltas (serieus!), dus die kon ik nog mooi even langsbrengen. 

Ik merk dat ik nerveuzer word naarmate de tijd verstrijkt. Positiviteit blijft de boventoon voeren, maar ik ben doodsbang voor de uitslag. Met één blik op Robin, is die angst ook snel weer weg. Hij is één bonk mentale kracht, zijn tijd is echt nog niet nabij! Vanavond kreeg ik zelfs een foto, hij had zelf z'n schoenen aan gekregen! Eerder vanmiddag lukte dat nog niet, dus met het doorzettingsvermogen zit het ook wel snor.

Vanavond was ik met de kinderen naar de ijsbaan op het Raadhuisplein. Met mijn werk doen we mee aan de curlingcup, en we hadden zin om er even uit te zijn. Nu nog kijken hoe ik mijn voeten weer warm krijg. Tussen Robins benen klemmen lukt even niet...