20 januari 2025

Vanmiddag waren we in Groningen voor de uitslag van het weefselonderzoek. Dit zou telefonisch zijn, maar afgelopen vrijdag hoorden we dat we er toch voor langs moesten komen. Natuurlijk werden we hier bloednerveus van, want je haalt je ineens toch weer van alles in je hoofd. Pas net realiseerde ik me dat het gesprek live was, omdat we meedoen aan een studie over gespreksvoering, en het uitslaggesprek opgenomen zou worden. Zorgen maken -nog meer dan we al deden- was dus niet nodig. 

We gingen uit van het allerslechtste nieuws, zodat de uitslag ofwel een bevestiging, of een meevaller zou zijn. Het werd een meevaller!

Robin heeft geen glioblastoom, maar een astrocytoom. Dit is wel een graad 4 kankersoort, en daarmee net zo snelgroeiend en agressief als waar we op voorbereid waren. Maar door dna-mutaties (IDH1-mutant, je kan het googelen), is deze gevoeliger voor de werking van de behandeling, en daarbij is de prognose iets beter. 

Ondanks ons optimisme, word ik toch emotioneel tijdens het gesprek. Na 7 weken weten we nu eindelijk zeker waar Robin tegen strijdt. Het geeft houvast, maar betekent ook dat alle hoop dat het toch niet zo erg is als het leek, weg is. Het is foute boel, nu definitief. Maar van alle verschillende vormen van 'foute boel', is dit wel de meest gunstige. Voor ons een reden om toch blij te zijn. Immers: het had nóg erger gekund!

Deze en volgende week volgen een paar afspraken met de neuroloog en de bestralingsarts. Er wordt een bestralingsmasker aangemeten, en dan kan de week daarna het circus beginnen. Robin krijgt 6 weken lang, 5 dagen per week bestraling. Na deze cyclus even 4 weken niks, om daarna gelijk verder te gaan met chemo. Deze krijgt hij in tabletvorm. Elke chemocyclus duurt een maand, en in zo'n maand slikt hij de eerste 5 dagen chemo. Dit staat 12x op de planning, dus een jaar lang. Gelukkig schijnt dit een behandeling te zijn die meevalt als het gaat om bijwerkingen. Wederom: het had erger gekund!

Dat deze diagnose consequenties heeft voor onze toekomst is evident, we weten namelijk niet hoe lang die toekomst nog is. Maar eerlijk is eerlijk, dat weet niemand. Morgen kan het voor iedereen voorbij zijn. Wij hebben door deze situatie een hele andere kijk op het leven gekregen, en zullen er waarschijnlijk veel bewuster mee omgaan dan we anders hadden gedaan. We kiezen ervoor om positief en optimistisch te blijven en elke meevaller als een cadeautje te zien. Daar wordt het leven een stuk leuker van! Het is nog lang geen tijd om te gaan zitten janken, dat kan altijd nog. Pluk de dag!